Hoe vers wil je het hebben?

Lieve vrienden,

In de tuin werken is altijd leuk, maar als het erg heet is, is hard werken iets minder leuk. Maar goed gereedschap is het halve werk, dus was ik heel blij met de kantentrimmer die ik als grasmaaier mocht gebruiken om de tuin een beetje bij te houden... ;-)

Had ik al gezegd hoe vers alles hier is, de groente en het fruit en zo...? Carlos, onze "gastheer" in Holambra kwam met 2 grote zakken sinaasappels en zoete citroenen aan, en zei ons dat we moesten gaan oogsten... Wat oogsten? De Casave... Hebben we casave dan? Ja, kijk maar!











Hoe vers wil je het hebben?


Van boompje in de tuin tot gefrituurde casavewortel in 1,5 uur... dat is vers eten! Smaakte trouwens heerlijk. Bekijk de foto's!









Groetjes,

Erik en Violette

<>

Onze eerste velddienst

Lieve vrienden,

Gisteren zijn we voor het eerst echt een hele dag in de velddienst geweest. We zijn 's ochtens vroeg (om 8:00) begonnen met een huisje hier in de buurt langs de snelweg. We waren onderweg naar Andradas, in Minas Gerais, de volgende staat hierzo. In Andradas en omgeving wonen verschillende Nederlanders.

Het was best even wennen om om 7:30 een velddienstactie te hebben, maar de opkomst was leuk. Met z'n 7-en zijn we op weg gegaan. Eenmaal in Andradas hebben we 3 adressen kunnen doen. We dachten dat het een goede dag zou zijn, het was namelijk een feestdag in Brazilië. Maar helaas, in Andradas was toch iedereen aan het werk. Wel hebben we een vrouw van een nederlander gesproken. Zij sprak alleen Portugees, maar we hebben toch even een leuk praatje kunnen maken, en voor haar man Nederlandse tijdschriften kunnen achterlaten. Ze vond het wel leuk dat we gekomen waren.

Omdat we met 7 personen waren, en je natuurlijk niet allemaal tegelijk aan de deur kunt gaan staan deden de anderen wat straatwerk. Wij dus, ook, als een ander naar een adres ging. Een man bood ik het traktaatje aan "zou u meer over de bijbel willen weten". Hij zei dat hij de bijbel elke dag las, maar het niet helemaal snapte. Samen met een portugees-sprekende zuster hebben we hem keurig door kunnen verwijzen naar de plaatselijke gemeente... Een hele leuke ervaring dus.

Ons valt heel erg de saamhorigheid van de broeders en zusters hier op. In het centrum van Andradas kwamen we 2 broeders tegen die in de velddienst waren. Heel leuk om een praatje met ze te maken, maar we werden meteen doorverwezen naar een andere broeder, daar moesten we maar even langsgaan. Dat hebben we meteen gedaan, en we mochten met z'n allen binnenkomen. Even plassen, drinken, omkleden (want 'sochtens was het nog fris, maar rond 10:00 al weer erg warm) enz. Heel gezellig.

Ondertussen was een van de broeders die we eerder tegenkwamen klaar met z'n velddienst, en belde op om te zeggen dat hij ook nog een adresje in het NL had. Rij maar achter me aan. 30 km verder, buiten de stad (via een weg vol gaten) kwamen we bij een grote rozenkwekerij aan. De broeder werkte daar, en er vlak bij woont een Nederlander (misschien de eigenaar). Ook deze was niet tuis, helaas, maar we zijn er niet tevergeefs naar toegereden, want ook daar hebben we gepredikt in een - wat zal ik het noemen - veredeld woonwagenkamp. De werkers in de kwekerij wonen daar in huisjes van een meter of 5 bij 10. Een woonkamer en een keuken, een piep-kleine badkamer. Dat is alles wat ze hebben. Alles van beton, zonder afwerking. Maar allemaal, stuk voor stuk heel vriendelijk! Een van de bewoners was een oude studie van een van de zusters die met ons mee was gegaan. We moesten meteen binnenkomen, kregen een rondleiding door de kwekerij en moesten koffie drinken. Heel lief. De koffie was van een plaatselijke koffie-boerderij. Verser kun je 'm niet krijgen, en waarschijnlijk lekkerder ook niet... Achteraf bleek het een koffieboerderij van broeders en zusters te zijn. Dus... Ook in het Paradijs kunnen we rekenen op heerlijke koffie!

Na nog een adresje te hebben gedaan zijn we gaan eten. Je weet wel, de stevige Braziliaanse luch. Heerlijk gegeten. We gingen naar een restaurant bij een wijnmakerij. De prijzen op de menukaart waren redelijk. Als het in euro's was, zou je denken dat het een redelijk betaalbaar restaurant was. Maar het was in R$, dus doe maar gedeeld door 3... Voor ons dus erg goedkoop. We bestelde allemaal wat... Toen de ober de bestelling opnam keek hij al een beetje vreemd. Wat bestellen jullie veel! zei hij... Maar ja, toch maar weggestuurd met onze bestelling. Toen we de kaart nog even bekeken zei iemand, wat staat hier nu... alles is voor 2 personen!!! Dus we waren met 9 personen (een plaatselijke br en zr waren ook meegegaan), en hadden voor 18 personen besteld!! HET WAS ECHT VEEL! Maar LEKKER! Uiteindelijk is alles opgegaan. De malste kip die ik ooit gegete heb, het best gekruide varken, en de filet-mignon... Fantastisch! Dat kunnen ze in Brazilië wel..!

Na het eten nog wat adresjes opgezocht, maar helaas niemand getroffen. De laatste waren adressen die nog nooit zijn getroffen, dus moeten we nog eens terug daarzo. WAT JAMMER! Want naast de aardige broeders en zuster, de vriendelijke mensen in de dienst en het heerlijke eten was ook het uitzicht, de natuur en het weer fantastisch. Onwerkelijk haast. Alsof je naar een natuurfilm kijkt. We hebben bananen aan bomen zien groeien, gezien hoe een koffieplantate er uit ziet, hoe je van een vlak stuk land opeens de bergen in rijd... Onbeschrijfelijk. Probeer maar eens wat van de foto's te bekijken. Ze zeggen natuurlijk lang niet alles, maar je krijgt een beetje een indruk...

Lieve vienden, vandaag (vrijdag) houden we een beetje rustig. We moeten ons nog voorbereiden voor de veragderingen de komende dagen (vanavond TS en DV). Inmiddels is ook ons adres en telefoonnummer toegevoegd hiernaast, dus is iedereen weer helemaal op de hoogte...

Lieve groeten,

Erik en Violette!

KLIK HIER VOOR MEER FOTO´S

Het leven hierzo

Lieve vrienden,

Hoe is het leven in Brazilië?

Het is voor veel mensen hierzo heel hard werken om rond te komen - velen hebben 2 of nog meer banen en werken 6 of zelfs 7 lange dagen per week. Wat verdienen ze dan? Velen zo'n €100 of €200 per maand... Dat is niet veel, toch? En dan is de staat São Paulo nog de rijkste van Brazilië!

Daar staat tegenover dat men wat minder veeleisend is en sneller tevreden is. De huizen zijn eenvoudig ingericht, er zijn geen dure dingen in huis. Mensen zijn tevreden met wat ze hebben. Soms oude dingen.

Daarentegen zijn er hier in Holambra ook heel veel rijke mensen. Grote huizen met hoge hekken met prikkeldraad en zo. Bedienden die naar de deur komen als je hebt aangeklapt (je moet niet bellen, maar hard in je handen klappen als je wilt dat er iemand komt), enz.

Wat wel opvalt is dat of men nu arm of rijk is, iedereen is super-vriendelijk. Velen groeten je als je op straat loopt en sommigen knopen zelfs een gesprekje aan als je even staat te wachten of zit uit te rusten. De sfeer is heel goed in Holambra!

We zijn meteen uitgenodigd bij de "nederlandse"PO hierzo. We moesten komen BBQ-en. Dat vonden we niet erg hoor! We hebben een hele gezellige avond gehad, en... lekker gegeten!

Wij zitten er voor Braziliaanse begrippen warmpjes bij. We hebben een mooi huisje met een gezellige tuin. Het is soms wel koud... 's nachts koelt het flink af, en het huisje heeft geen verwarming of kachel - was het thuis al een ramp om op te staan, dan is dat nu nog veel erger, want het is in het hele huis KOUD - gister was het buiten 7 graden, in huis wel iets warmer, maar niet veel!

Overdag daat het beter. Zodra de zon op is wordt het warmer. gister een graad of 27... heerlijk! 's middags hebben we wat aangeklust in het huisje en genoten van 't lekkere weer.

Tussen de middag eet men hier warm, en 's avonds ook. We hebben ons maar aangepast en zijn gisteren gaan eten bij "Casa Bella" een zogenaamd kilo-restaurant. We hebben heerlijk gegeten en gedronken. Alles was prima verzorgd en we moesten het kapitale bedrag van €7,- afrekenen.

's Avonds hebben we de groep hier Nederlandse les gegeven. Dat was leuk. We hebben ze een liedje geleerd - "Hoofd-Schouders-Knie-en-Teen-Knie-en-Teen" Verschrikkelijk gelachen! Als tegenprestatie hebben wij een liedje geleerd (portugees) over een luis en een vlo die gitaar en bas spelen...

Het is een genot om hier te mogen werken voor Jehovah... Het is nu 6:18 - we moeten nu weg om naar Campinas te gaan. We gaan de NL groep daar helpen, en de huurauto ophalen. De actie is daar om 8:00 uur, en de bus vertrekt om 6:45... we moeten haasten...

TOT SNEL

Lieve groeten,

Erik en Violette

De Reis

Lieve vrienden,

Het is eindelijk zover. WE ZIJN ER!

Het heeft even geduurd voordat we jullie iets konden laten weten. Internet is hier niet zo dicht gezaaid als in Nederland... Maar het is uiteindelijk gelukt om wat te schrijven.

Zal ik maar vooraan beginnen?

"In het begin schiep God de hemel en de aarde..." - zal ik maar een stukje overslaan, ongeveer tot Donderdag 31 mei 2007? Ok dan.

We vertrokken thuis rond 15:00. Het was schitterend weer - we zijn keurig naar Zavetem (vliegveld Brussel) gebracht. rond 16:15 waren we daar. We konden gelukkig meteen in chekken. Dat was ook wel spannend, want zowel Violette als ik hadden een iets te zware koffer (max 20 kg, wij hadden allebei 22,5 kg). Ook onze handbaggage was aan de zware kant, maar wel keurig binnen het gegeven formaat. Waarom was dat zo spannend? Bij boeken was ons verteld dat iedere kilo overgewicht €50,- zou kosten... (ja, vijftig!). Het bleek geen probleem... We hoefden niks bij te betalen.

We kwamen al vlug de anderen van onze groep tegen. André en Lola hadden zelfs 10 kg te veel bij, maar ook zij hoefde niks bij te betalen... (zo streng waren ze dus niet).

Om 20:00 zou ons eerste vliegtuig vertrekken. Ruim voor die tijd gingen we door de douane en de security checks. En natuurlijk moeten ze mij altijd hebben. Ik moest helemaal nagezocht worden. Mijn schoenen doorgelicht worden, en ik moest ze daarna zelfs uittrekken om apart onderzocht te worden!!! (ik denk dat ze bang waren voor chemische wapens oid). Violette vond het allemaal wel grappig... Ik ietsje minder. ;-)

Alles ging goed tot bij het boarden. We kregen onverwacht een ander vliegtuig dan gepland. Eentje met maar heeel weinig handbagageruimte. Wat waren wij blij dat we ons aan alle formatien en hoeveelheden hebben gehouden... Sommige van onze groep moesten een deel van de bagage alsnog in het ruim laten stoppen en kregen de bagage pas terug op São Paulo. Ook dat is allemaal goed gekomen.

(bij de security-check in Zurich moest Violette haar schoenen uittrekken en laten conteroleren, en ik niet... toen moest ik lachen en Violette minder)

Op Zurich, waar ons grote vliegtuig klaarsontd, kwamen we de rest van de ploeg tegen, en waren we compleet. Wat was dat een groot vliegtuig zeg! Lekker luxe. Deze reis was ook spannend. Vooral voor Violette. Het duurde per slot van rekening 11 en een half uur... Maar het ging allemaal prima. We hebben zefs nog wel wat kunnen slapen... We vertrokken rond 23:00 en we kwamen om 05:30 aan. (dat is toch geen 11,5 uur? Jawel, want we hebben te maken met 5 uur tijdverschil). De aankomst was dus in NLtijd 10:30. We werden wel keurig opgewacht door 2 broeders die ons verder zouden wegbrengen. Dit was tijd voor afscheid. Een deel van de groep ging verder zuidwaards met een binnenlandse vlucht, en wij gingen door naar Holambra.

São Paulo is groot. Heel groot. Toen we aankwamen zagen we de lampjes vanuit de lucht. TOT AAN DE HORIZON, overal waar je keek... STAD! We merkten dat pas goed toen we "even" met de broeder die ons meenam naar huis gingen voor een ontbijt en een kopje koffie. We hebben 1,5 uur gereden. Maar het was wel gezellig! Het was druk op de weg. Er stond alleen op de doorgaande weg door SP al 47 km file. De broeder zei dat als het regende er vaak 100km file staat (in een stad). Amazing!

Je ziet er vanalles langs de weg. Kijk maar:

Favelas:


Je hoort wel van Favelas, maar je kunt je er pas een voorstelling van maken als je ze ziet. Het is echt heel erg. Duizende mensen wonen in echte krotten, gemaakt van golfplaat en hout. en soms van karton en stof... Het maakte heel veel indruk. Zeker toen we hoorden dat de meeste van de broeders en zusters uit SP ook in dit soort Favelas woont. Er wordt volop gepredikt daarzo, en er worden heel wat studies geleid. Ook in de Favelas. De broeder die ons meenam woonde niet in een Favela, hij woonde in een gebied waar het allemaal wat beter is. Ze hebben een gemeente van ongeveer 75 verkondigers, en maar heel weinig gebied. Ze komen 1 x in de 3 dagen door hun gebied! Kun je je dat voorstellen?

Om 13:00 uur (plaatselijke tijd, NLtijd 17:00) kwamen we aan in ons huisje. Een leuk optrekje. Ik zal een keer wat leuke foto's maken om jullie een idee te geven van hoe we hier zitten. Hiernaast staat (onder contact informatie) het adres en het telefoonnummer waar we te bereiken zijn (als je belt... houd dan rekening met het tijdverschil aub - het is bij ons 5 uur eerder).

We hebben even gerust, dat was nodig want in totaal hebben we dus 26 uur gereisd... Maar dat was nog niet alles... Op vrijdag hebben ze hier School en Dienstvergadering. En ik had een aandeeltje (het aandeel over het schepper en gezinsgeluk boekje). Gelukkig had ik het nog niet gemaakt, wat de broeder zei dat we hier die boekjes niet hebben en dat ik het maar over het leert de bijbel boekje moest houden. Gelukkig had ik dus nog even tijd om wat te bedenken. Is goed gelukt...

Er was nog wel iets spannends - Een zuster sprak 's middags Violette aan en zei: We hebben vanavond een lezinkje... zullen we ff oefenen? Dat was ook wel spannend. zo plotseling, zo vermoeid, maar toch een aandeel aan de vergadering. Wel heel leuk!

Dus 19:30 (NLtijd zaterdag 00:30) begon onze vergadering. Ik kreeg voor de vergadering een toewijzingsbriefje van de school in m'n handen geduwd. Wat moest ik daar nu mee? Oh ja, dat was de PO vergeten te vertellen. "Je doet de school..." (slik). Spannend, zo onvoorbereid, maar ja, voor alles is een eerste keer. Het was wel fantastisch om te zoen hoe de Braziliaanse broeders en zusters zich inzetten om hun aandeeltjes te behartigen in het Nederlands. Geweldig... - schijnbaar zonder schroom of verlegenheid - Ontroerend gewoon. Daar kunnen we in onze portugese groep nog veel van leren...

De vergadering was afgelopen om 21:15 (NLtijd 02:15) maar we waren nog niet zomaar weer thuis. We konden pas na een uur weg... iedereen wilde met ons praten. Supergezellig! maar we waren wel moe... we waren blij toen we eindelijk op bed lagen. WE HEBBEN GESLAPEN ALS EEN BLOK!

Inmiddels is het zondagmorgen. Zometeen hebben we OL en WT. Ook spannend wat bij gebrek aan beter moeten wij (Peter van Wensveen en ik) om en om de studie leiden. Vandaag ben ik, want volgende week heb ik ook de lezing...

We gaan nu naar de zaal!

TOT SNEL WEER OP ONS BLOG!

Lieve groeten, (vanuit BRAZILIE)

Erik en Violette