Het afscheid...

Het afscheid,

"Afscheid nemen bestaat niet", zong een bekende zanger waarvan ik de naam even kwijt ben, nou… hij heeft er geen verstand van, want het bestaat wel degelijk! Gisteren hebben we namelijk echt afscheid moeten nemen. De laatste vergadering hier in Holambra. De zaal zat vol nieuw gemaakte vrienden, en dan moet je vertellen dat je weer weggaat… nooit leuk….

Onze afscheidsdag zag er als volgt uit: ’s ochtends hebben we nog wat ingepakt, en ons voorbereid op de vergadering. Daarna zijn we gaan eten bij Peter en Marcia, samen met een groepje van degenen hier uit de gemeente. Dat was gezellig, ook lekker. Toch nog even een BBQ-tje meegepikt… Heerlijk. Daarna zijn we met z’n allen naar de Expoflora geweest. Hét evenement van Holambra. Het duurt ongeveer een maand en is de vergelijken met een hele grote droomvlucht uit de Efteling, maar dan zonder trollen en elfjes. Overal waar je kijkt bloemen en Brazilianen in Nederlandse klederdracht. Schitterend om te zien, maar ook een beetje kneuterig. We vragen ons af wat voor idee de Brazilianen van ons Nederlanders krijgen. Dat we de hele dag op klompen lopen? Dat alle jeugd volksdanst? Dat overal delftsblauwe, porseleinen molentjes staan? Ik weet het niet. Het was wel leuk om te zien. En de Brazilianen gingen helemaal uit hun dak! Schitterend om te zien!

Na de expoflora naar de zaal, afscheid in de zaal, en daarna (onverwachts) weer naar Peter en Marcia voor een ‘afscheidsfeestje’. Dat was ook heel leuk. Iedereen had weer wat eten en drinken meegenomen en samen hebben we dat opgegeten. Het was gezellig. Muziek, vrienden, eten en drinken. De pioniers hebben elkaar nog gelukkig nieuwjaar kunnen wensen, want het was al echt 1 september toen we naar huis gingen. Het afscheid was zwaar, maar het moest nu eenmaal!

En helaas, daar zitten we dan, onze koffers nog een beetje verder inpakken, en dan doen we hier alles op slot en gaan we echt weg… Naar huis… Daar zien we wel weer naar uit hoor. We missen jullie in Nederland ook!

Tot snel!

Erik en Violette

We hebben de zenuwen!

Lieve vrienden,

We hebben de zenuwen. Morgen is het zover, dan gaan we de lange reis weer ondernemen... Hoe voelt dat?

Van de ene kant heel fijn dat we weer naar huis toe kunnnen, jullie allemaal weer kunnen zien, en gewoon weer thuis kunnen zijn, op ons eigen vertrouwde stekje... Maar van de andere kant, we hebben het al eens gezegd, doet het ook wel pijn om hier weer weg te moeten. Saudade, noemen ze dat hier. We hebben dat naar Nederland, maar nu ook al weer terug naar Brazilië.

Hoe staat het met de voorbereidingen? Het huisje blinkt, we hebben het van onder tot boven helemaal uitgesopt, de tuin ligt er weer keurig bij, alles is gemaaid en gesnoeid, de koffers kunnen bijna dicht, vandaag moeten we nog wat kleren aan, ook vanavond op de vergadering, maar als die voor bij is (en het afscheid dat georganiseerd is) dan ritsen we alles dicht, en zijn we er helemaal klaar voor!

We vertrekken morgen rond 13:00 uur hier in Holambra, dan gaan we naar São Paulo, waar we 's avonds vertrekken. We vliegen 's nachts, en komen aan het einde van de ochtend in Zurich aan, waarna we doorvliegen naar Brussel. Hier worden we natuurlijk opgewacht door een joelende menigte, en rijden we door naar huis... en dan... Jet Lag!

We hebben al van velen gehoord dat de jet-lag behoorlijk kan toeslaan... we zijn benieuwd. We hopen dat het allemaal wel mee zal vallen, maar we rekenen er maar op dat we even nodig hebben om bij te komen... Ach ja, het hoort er bij, zullen we maar denken!

Lieve vrienden,

We zien er naar uit jullie allemaal weer te zien,

Tot snel!

Erik en Violette