Foz do Iguaçú

Lieve vrienden,

Daar zijn we weer… Er is na ons bezoek aan Bethel een boel gebeurd… De zaterdag na Betel heb ik het voorrecht gehad om een lezing te mogen houden, nee, niet in het Nederlands maar in het Portugees! Het was een hele kluif, maar het is goed gegaan (zeiden de broeders en zusters). Ik ben in elk geval tevreden, maar ook heel blij dat het er weer op zit… Alleen ben ik bang dat ik deze lezing nu ook wel in NL zal moeten gaan houden… nou ja, we zien wel…

Na de lezing hebben we met z’n allen geBBQd, natuurlijk! Om het te vieren zeg maar. Het was heel gezellig! Het was trouwens ook heel koud! Precies de week dat de NL groep samen was, was het hier in Brazilië (zeker voor Braziliaanse begrippen) erg koud. 13 graden overdag, en ’s avonds in Holambra koelde het af tot 5 – 7 graden. En wij maar BBQ-en. Gezellig met z’n allen rond een gloeiend hete BBQ, met een bord eten in de ene hand en een caipirinha in de andere… wat wil een mens nog meer?

Zondag was ook weer een drukke dag. Eerst vergadering, daarna op reis. Op reis naar Parana! We zouden in 2 etappes naar Foz do Iguaçú gaan. Eerst zouden wij zo’n 600 km rijden naar André en Lola, en daarna, de volgende dag door naar Foz, ook weer zo’n 600 km. Had ik al gezegd dat het koud was? Nou, in Carambeí, waar André en Lola wonen was het nog veeeeel kouder. In de krant stond er zelfs een berichtje over. Het was rond het vriespunt… Heerlijk in huisjes zonder verwarming. Het was binnen dus ook HEEEL koud. Gelukkig hoefde we alleen maar te slapen, dus snel onder de wol. ’s Nachts hebben we het niet koud gehad, we zijn dicht tegen elkaar aangekropen… Maandag ochtend was het ook weer heel koud. Net of we op wintersport waren, met een koude harde wind! Snel in de auto, en er weer op uit! Weer 600 km rijden naar Foz, dwars door de staat Parana – zonder snelwegen…

’s Avonds kwamen we aan, en zochten een hotelletje – een keurig en niet te duur hotel, met er tegenover een kantoortje van een gids om de watervallen te bezoeken. Bij Foz, op de grens van Brazilië, Argentinië en Paraguay, stroomt de Rio do Iguaçú, die zich dicht bij dit drielandenpunt flink verbreed, en daarna 80 meter naar beneden stort… Volgens zeggen een van de mooiste dingen in Brazilië! Dat moesten we natuurlijk wel bekijken. We hebben met de gids gehandeld voor een mooi prijsje. Toen hij vroeg wat we hier deden, legde we uit wat ons werk hier is, en hij zei dat hij al dacht dat we getuigen waren! Hoe zo? Hij wees naar mij en zei: “Hij heeft zo’n pioniershoofd” – zijn hele familie bleek in de waarheid te zijn, en hij wist er veel van. Hij is opgegroeid in de waarheid, maar heeft er verder niets mee gedaan. We zijn met hem naar de watervallen gegaan…

De volgende dag was het zover om 8:30 stonden we allemaal klaar en zijn we vertrokken, het weer was opgeklaard, en het beloofde een warme dag te worden. De Argentijnse kant van de watervallen zijn we gaan bekijken. Dus eerst de grens over, een extra stempeltje in het paspoort halen en gaan maar! Het was fijn om een gids te hebben, hij wist precies waar we hoe laat moesten zijn om alles goed te kunnen zien, en om niet in de toeristen-file te komen… We begonnen met een boottochtje. Eerst bracht een grote jeep ons naar de aanlegplaats, en we stapte in. We kregen grote plastic zakken voor onze waardevolle spullen, en we vertrokken. De kapitein vroeg me met hoeveel we waren, met z’n achten dus. Een flink deel van de boot. Vinden jullie het erg als we wat nat worden, vroeg de kapitein, ik zei van niet, we hadden er op gerekend en extra (droge) kleren meegenomen. Ok, dan gaan we zo… was z’n antwoord. Dat hebben we geweten! Stel je een grote waterval voor, en dan een klein bootje met ons er in… en dat bootje vaart onder de waterval door, zoals op deze foto, zie je het bootje? We hadden geen droge draad meer aan ons lijf. Gelukkig waren de zakken die we kregen echt waterdicht, en bleven alle camera’s ed droog…

Later hadden we gelegenheid om ons even om te kleden, en te voet de watervallen van boven te bekijken. Het was zo machtig mooi! Zo veel water wat naar beneden komt… onvoorstelbaar. Wat een geweld. Heel indrukwekkend, ik heb er geen woorden voor. Je krijgt pas een beeld van hoe indrukwekkend het is als je er bent, denk ik, maar bekijk de foto’s eens, ik heb er een boel in ons fotoalbum gezet….

We hebben nog meer gedaan in Foz, er is daar een groot vogelpark. Veel van de vogels die daar leven kun je bekijken, sommige gewoon los. Heel mooi! De mooiste vogels in de mooiste kleuren kom je er tegen. Van HEEL groot tot HEEL klein. Fantastisch om te zien. Je krijgt daardoor heel veel waardering voor wat Jehovah voor ons gedaan heeft, hij heeft alles zóó mooi gemaakt, dat je wel tot de conclusie moet komen dat hij heel veel van ons houd. Deze vogel bijvoorbeeld. De toekan, deze zit hier ook in het wild. Ik heb er een keer een gezien in de natuur. Hij is zoo mooi, dat het bijna lijkt alsof hij uit de fabriek komt. Als we in de winkel iets zien dat zo mooi is denken we dat iemand dat heel knap heeft gemaakt, omdat het zo mooi is, en zo’n aantrekkingskracht op ons uitoefent, nou dat hebben de vogels die we gezien hebben ook. Deze is zoo mooi, dat het net is of iemand hem gemaakt heeft, juist om mooi te zijn, gelukkig weten wij dat dat inderdaad zo is. Jehovah heeft alles mooi gemaakt, speciaal voor ons om van te genieten… Dat hebben we gedaan de afgelopen dagen. We hebben genoten.

Het was de reis zeker waard. Het was een hele trip – vergelijkbaar met van Nederland naar Marseille (Zuid-Frankrijk) rijden voor een weekendje. 2 dagen rijden, 2 dagen Foz, en weer 2 dagen rijden terug naar huis… maar toch, zeker de moeite waard!

Lieve groetjes,

Erik en Violette

Bethel

Lieve vrienden,

Het is alweer een week geleden dat we met de hele groep naar Bethel zijn geweest. Het was heel gezellig om de hele Nederlandse groep bij elkaar te hebben. We hebben heel wat plezier gehad. Vanuit Holambra zijn we met z'n allen naar Bethel gereden, dat was zo'n 2 uur rijden. Gezellig met z'n allen in de auto's... Een ding kunnen we jullie vast vertellen... Bethel hier is GROOT! Er is plaats voor zo'n 1600 man, maar zoveel zijn er meestal niet.

We zijn begonnen met een uitgebreide rondleiding door het hoofdgebouw. Veel bethels zijn hetzelfde, dat is zo, maar Brazilië heeft toch hier en daar wel wat bijzonders, zoals alle bethelhuizen dat hebben. Hier heeft men een hele hoek ingericht met foto's en verhalen van wat broeders en zusters allemaal doen aan "sociaal werk", dat wil zeggen bijvoorbeeld mensen leren lezen en schrijven, of hulp bieden (vrijwilligerswerk) in ziekenhuizen, of hoe de bethel-brandweer helpt als er in de buurt brand is... Waarom? Zover we hebben kunnen begrijpen heeft het met de belasting te maken. Hoe meer werk er voor de gemeenschap wordt gedaan, hoe beter de status van een religie wordt geaccepteerd, en dus van de belastingvoordelen kan gebruiken. Het was wel heel leuk om te zien...

De rest hebben we natuurlijk ook gezien, de drukpersen, verschrikkelijk snel, de boekbinderij, de expeditie de tuinen, de kantoren en de kamers... alles... Wat maakte het meeste indruk? Klik eens op deze foto hiernaast...
Hier staat wat voor werk er in Brazilië wordt gedaan, nee, het NL werk staat er (nog) niet op, maar wel heel wat ander werk... Er staat bijvoorbeeld op hoeveel doven-gemeenten er zijn. Meer dan veel landen gewone gemeenten hebben! Er staat ook op dat er nog heel wat mensen niet of heel weinig (minder dan 1x per 5 jaar) bereikt zijn. Zo moeten er nog meer dan 13 miljoen mensen regelmatig bezocht gaan worden in 1530 gebieden... Vaak zeggen wij: "Laat armageddon maar komen, ik ben het zat..." Maar hoe moet het dan met die 13 miljoen mensen? Er wordt hard gewerkt in Brazilië om iedereen bezocht te krijgen hoor. Naar Giliad kan vanuit Brazilië niet, want er is in het eigen land nog voldoende te doen... In de koninkrijksdienst staan regelmatig oproepen om te gaan dienen waar de behoefte groter is onder het thema "kom over naar Macedonië". Er wordt dan gevraagd naar dienende broeders, pioniers of verkondigers... geïnteresseerden kunnen zich opgeven om te verhuizen, of om bijvoorbeeld alleen de weekends te helpen... Er zijn velen die wekelijks enkele honderden kilometers rijden om een groepje te ondersteunen. De broeder bijvoorbeeld van wie we de auto huren gaat elk weekend naar een dorpje in de volgende staat (Minas Grerais, ongeveer 300 km van hier) om te helpen in een groepje van nog geen 10 verkondigers.

Enkele speciale pioniers hebben ook een leuke toewijzing. Bethel Brazilië heeft 4 boten. Met deze boten varen deze pioniers de Amazone (en zijrivieren) af om afgelegen dorpen en indianen te bereiken met het goede nieuws. Ze varen van dorp tot dorp om in de velddienst te gaan, maar ook om vergaderingen te organiseren. Zo varen ze enkele duizenden kilometers, om daarna weer vrolijk terug te varen en opnieuw te beginnen. Er wordt heel wat werk gedaan om de inheemse bevolking te bereiken, niet alleen door de boot-pioniers, maar door heel veel personen. Er zijn ruim 358.000 indianen die bereikt moeten worden – op zich lijkt dat niet veel, maar ze zijn verspreid over een groot deel van Brazilië en ze spreken niet allemaal dezelfde taal. Er zijn 215 stammen, en ze spreken 180 verschillende talen! Toch wordt er hard gewerkt om zelfs in hun talen tijdschriften en andere lectuur te maken, zodat ook zij in hun eigen taal bereikt kunnen worden.

Hoe reizen de pioniers hier? Ja, per boot, en een boel hebben hun eigen autootje kunnen kopen, maar velen hebben daarvoor geen geld. Daarom heeft Betel 271 fietsen gekocht die speciale pioniers in het hele land kunnen gebruiken. Wij weten inmiddels uit ervaring dat het geen pretje is om over de stoffige, hete wegen hier te fietsen, maar voor velen is het de enige manier om van A naar B te kunnen komen, zonder te moeten lopen… hoewel, sommige steile heuvels toch te voet beklommen moeten worden (ook hierzo) omdat je er met de fiets niet tegenop komt… een hele opoffering dus…

Verder hebben we een lange tour gehad over het (gigantische) terrein van Bethel. Het is echt groot! Er staat een congreshal op het terrein, een afvalverwerking, een zeepfabriek en een slagerij. Bij de slagerij had ik eindelijk even de tijd om te vragen waar Picanha (je weet wel, dat vlees voor op de BBQ) vandaan komt. Het is een stukje koe, het komt van een Spaans woord voor prikken (picar?) omdat het het gedeelte van de koe is waar de koeiendrijvers met hun stok in prikken om ze te drijven. De Bethel slagerij heeft vorig jaar 47 kg picanha geleverd. Naast picanha verzorgt de slagerij al het andere vlees van Bethel, van de hot-dogs tot de gerookte ham… Heel indrukwekkend! Tussen de middag hebben we kunnen proeven van de kunde van de slagers en de koks… We hebben heerlijk gegeten, natuurlijk rijst met bonen, maar er was ook nog ander lekkers… Waarom waren we op donderdag uitgenodigd? Dat had een hele goede reden! Donderdag is ijs-dag. De keuken maakt hun eigen ijs, HEERLIJK. Het was lang geleden dat we een goed ijsje op hadden. We hebben er van genoten! Niet alleen van het eten, maar van de hele dag… Het was heerlijk om onder broeders en zusters te zijn, en geweldig om weer even samen met de groep Nederlanders te zijn. Het was schitterend…

Er is vast nog meer te vertellen, maar ik weet nu even niet meer wat… Misschien als je de blogs van de anderen leest je nog meer leuks te horen krijgt… Als mij nog iets bijzonders te binnen schiet, zal ik het hier weer posten… kijk ondertussen ook eens in het fotoalbum, daar staan nog wat meer foto’s.

Blijf lezen!

Lieve groetjes,

Erik en Violette

Wat is er gebeurd?

Lieve vrienden,

Wat is er gebeurd? Een hele boel...

Woensdag is de hele groep hier compleet geworden. Alle Nederlanders zijn nu hierzo in Holambra. Heel gezellig!

Wat nog meer? Donderdag hebben we met z'n allen Bethel bezocht, heel indrukwekkend! Groot! We hebben ook een heel verhaal gekregen over wat er in Brazilië nog allemaal gedaan moet worden. We brengen jullie zo snel mogelijk op de hoogte, maar het is nog een heel gepuzel om mooie foto's uit te zoeken... Het hele verhaal komt snel...

Nog meer? Ja, nog meer. Vandaag (of eigenlijk gisteren want het is hier nu net 12.00 uur geweest) heb ik m'n eerste Portugese openbare lezing gehouden! SPANNEND! Maar aan de commentaren te horen, ging het prima!

Om het te vieren hebben we een grote BBQ georganiseerd. Veel vlees en ander lekkers gegeten... Nu alles opgeruimd, en we gaan nu snel slapen, want morgen, meteen na de vergadering gaan we op weg naar Foz do Iguaçú!

Ook daar zullen weer mooie verhalen ontstaan! We posten snel weer een nieuw bericht!

Lieve vrienden, Tot snel

Groetjes,

Erik en Violette