Je maakt wat mee onderweg...

Lieve vrienden,

We hebben jullie al eens geschreven over hoe het is om hier te rijden, toch? We hebben eens wat foto’s geplaatst over de staat van het wegdek, of het ontbreken daarvan, we hebben jullie verteld over de stoffige wegen, maar volgens mij hebben we nog niet verteld wat je allemaal tegenkomt onderweg….

Je moet weten, de Brazilianen rijden als gekken, tenminste, dat vinden wij uit ons door verkeersregels geregeerde Nederland. Verkeersregels zijn er wel, maar of er ook personen zijn die ze kennen of zich er aan houden? Dat weten we niet helemaal zeker. Dus… altijd blijven uitkijken! Gelukkig hebben alle auto’s remmen, en weten de Brazilianen deze ook te vinden. We hebben tot nog toe niet veel ongelukken gezien, dus het zal allemaal wel goed gaan.

Wat kom je nog meer tegen? Oh ja, op de snelweg, je mag er 110 km/uur, komt het wel eens voor dat je een bordje “verkeersdrempel” tegenkomt. Die ligt er dan ook gewoon, en geen kleintje ook! Van die drempels die als je ze neemt met 110, je het niet overleeft (of in elk geval je auto niet). Ook geen uitzondering op de snelweg zijn fietsers, paardrijders en voetgangers. Overdag of ’s nachts, het maakt niet uit, allemaal onverlicht. Het blijft af en toe schrikken als je koplampen ineens op een gestalte naast de weg schijnen.

Dit was ook leuk… toen we van Holambra 2 terugkwamen, zaten er cow-boys op de weg, van die mannen die zo uit de film gestapt kunnen zijn… Kijk maar:

Of wat ook leuk was, op zoek naar een afgelegen adres, een grote boerderij met (waarschijnlijk) Nederlanders, kwamen we dit gezinnetje tegen… Veel grote boerderijen zijn eigenlijk kleine dorpjes – alle werknemers wonen op het terrein van de boerderij. Velen houden ook hun eigen vee, nou ja, houden, ze hebben een hoop rondlopen, en dat loopt ook wel eens de weg op…

Het autorijden is best veilig hier hoor… maken jullie je maar geen zorgen. De hierboven beschreven zaken zijn extreme gevallen (behalve de voetgangers op de snelweg en de drempels). Alles gaat best prima, zeker als er politie in de buurt is, en die is altijd in de buurt, je kunt geen kilometer meter rijden of je ziet wel ergens een politieauto of een agent staan.

Alles komt goed!

Groetjes,

Erik en Violette

Uitstapjes

Lieve vrienden,

Tot nog toe hebben we ons helemaal gestort op de velddienst… Natuurlijk vermaken we ons wel. Thuis, met de BBQ, en we zijn een keer richting het strand geweest voor “de prediking”. Maar een echt uitstapje hebben we nog niet gemaakt. Echt iets van het land zien… het komt er nu aan. Donderdag gaan we met de hele groep Nederlanders (alle 10) naar Bethel! Dat is niet echt een uitstapje om het land te zien hoor, maar we zien er wel weer naar uit om met de hele ploeg compleet te zijn. We hebben afgesproken dat we een poosje samen blijven. Hier in Holambra. Huisvesting is geregeld, en we zullen een weekje samen optrekken. Vergaderingen bezoeken, misschien wat velddienst, en kijken of er hier in de buurt wat leuke plekjes zijn. Aan het einde van de week hebben we gepland om naar Foz do Iguaçú te gaan. De (misschien wel) grootste maar zeker de mooiste watervallen van de wereld! We zien er naar uit!

Lieve groetjes,

Erik en Violette

Favelas...

Lieve vrienden,

Het is weer even geleden dat we iets hier op het blog hebben gezet. Dit betekent niet dat we niks hebben meegemaakt. In tegendeel, we hebben het zo druk gehad dat we geen tijd hebben gehad om jullie iets te vertellen.

Nu hebben we even tijd…

Iets wat veel indruk heeft gemaakt de afgelopen week (donderdag) is onze velddienst in de Favelas… Weet je nog, de eerste dag die we hier meemaakte. We hebben hier een foto gepost van krottenwijken in São Paulo. We vroegen ons af of er ook gepredikt werd in die favelas. Het antwoord was JA! En hoe! Een van de jongens hier de Nederlands heeft geleerd, bewerkt met zijn Portugese gemeente zo’n favela in Campinas. We mochten een dagje mee…

Eerst moeten jullie weten dat we gingen prediken in een favela die relatief “goed” was. Het waren geen huizen van karton en hout, maar steen. De regering stelt af en toe een stapel stenen ter beschikking en een aantal zakken cement zodat mensen de favelas “toonbaar” kunnen maken cq houden.

We kregen de raad om geen sieraden of horloges te dragen en dure spullen thuis te laten. Dat hebben we maar gedaan, hoewel we wel onze kleine camera hebben meegesmokkeld… Dus, eenvoudig gekleed gingen we op weg…

Het had trouwens 2 dagen geregend (ja, dat kan hier ook!). Het waren 2 buitjes, een van maandag rond een uur of 06:00 tot dinsdag 12:00 en dinsdag 13:30 tot ongeveer woensdag een uur of 16:00… Asfalt kennen ze (zeker) in de favelas niet… Het was dus een verschrikkelijke blubber… Maar dat mocht de pret niet drukken! – langzaam kwam de zon er door en werd het een lekkere dag.

Hoe is de prediking. Eerst kregen we wat instructies. Wat kan je wel en niet zeggen. Wat zijn goede onderwerpen of bijbelteksten. De vliegramp van São Paulo was een goed onderwerp, het was immers de dag ervoor gebeurd. De week ervoor had een man uit de betreffende favela zijn gezin beschoten, en 3 van zijn zoons hebben dat niet overleefd (Helaas, familiedrama’s komen hier ook voor), dat was ook een onderwerp wat leefde bij de mensen. Een tekst die goed was? Psalm 72:12 waar staat dat Jehovah de arme die om hulp schreeuwt zal bevrijden. Onze “gids” zei dat ondanks dat de mensen stenen huizen hebben, ze heel, heel arm zijn.

We zijn het gaan proberen… Het eerst huisje, spannend. Een vrouw komt naar voren en we hebben meteen een gesprekje, ze heeft al eens studie gehad, en is best geïnteresseerd om wat te praten. Het draait er op uit dat ze de zuster die haar studie gegeven heeft gaat zoeken om opnieuw om studie te vragen. Dat ging goed. Bij het tweede adres dat we troffen mocht ik de aanbieding doen. Extra spannend! Ik begon dus maar met Ps 72:12 voor te lezen… en ja hoor, weer raak. Weer een gesprekje. Gelukkig was er iemand bij die het Portugees goed machtig was, want deze mevrouw sprak zo binnensmonds dat ik zelfs haar naam niet verstond, ondanks dat ze ‘m 3 keer zei… Toch leuk gesproken en nog wat teksten kunnen voorlezen.

Zo ging het eigenlijk de hele ochtend… Een adres of 8 kunnen doen, en zeker 6 keer lange gesprekken gehad. Onze gids zei dat het in het weekend eigenlijk beter was om te prediken, want dan was tenminste iedereen thuis…

Het was heerlijk om zo van huis tot huis te kunnen gaan, maar ook erg confronterend. Wat hebben wij het goed in Nederland. Wat zijn wij (zelfs in de arme wijken) rijk! Wij hebben riool, straten, ramen enz. Vele mensen hier in Brazilië niet… Is het hier dan slechter? Misschien niet… Mensen hebben niet veel, sommige mensen zelfs helemaal niks, alleen hun geloof… dat maakt dat ze erg open staan voor de boodschap uit de bijbel, en dat je ze echt kan opbouwen met wat je ze uit de bijbel vertelt of voorleest…

We hebben een hele fijne dag gehad, en we hebben ook veel geleerd, veel ervaring opgedaan… Het was de moeite waard!

Lieve vrienden, we schrijven jullie een andere keer meer!

Tot snel,

Erik en Violette!

(PS: Jullie moeten wel blijven reageren op het blog hoor!)