Lieve vrienden,

De afgelopen paar dagen zijn we veel in de velddienst gegaan, tenminste voor braziliaanse begrippen dan.

Donderdag zouden we een dagje mee gaan in de velddienst met een van de plaatselijke gemeenten in Campinas, in het portugees dus. We zouden om 8 uur beginnnen. Dat is gelukt, We begonnen met wat straatwerk bij een benzinepomp waar we opgepikt zouden worden om naar de velddienstactie te gaan die om 8:30 zou beginnen.

We kwamen om 8:20 aan bij de koninkrijszaal waar de actie zou gaan beginnen (dit is trouwens zo'n koninkrijszaak waar de DVD van de kringopziener over gaat). Er was nog niemand. We hebben nog even wat straatwerk gedaan, en om 8:35 kwamen we terug bij de zaal en was de actie toch echt al begonnen, ondanks dat de broeders die ons meenamen zeiden dat het allemaal wat gemakkelijker zou gaan, en dat de actie waarscijnlijk om 8:40-8:45 zou beginnen. Al met al waren we keurig buiten om 8:45. Precies volgens het boekje dus!

We zouden met 2 auto's vol naar een gebiedje gaan. 3 kleine blokjes (voor nederlandse begrippen). Nu komt een stuk dat heel anders ging dan we gewend waren. We begonnen met rond het blok te lopen, 2 de ene kant op en 2 de andere kant. Eerst keken we alleen naar de huizen en riepen de bewoners alleen als we ze zagen, of als er duidelijk iemand aanwezig en opgestaan was (het was per slot van rekening al bijna 9 uur).

Ondanks dat we het eerste rondje niet veel huizen hebben kunnen doen, een stuk of 4 maar, hebben we daar toch bijna een uur over gedaan. Niet alleen om dat we zo langzaam liepen, maar ook omdat veel mensen even de tijd namen voor een gesprekje. We konen een boel bijbelteksten lezen. Ondanks dat de meeste personen die we troffen katholiek waren hebben ze veel belangstelling en respect voor de bijbel. Velen lezen dagelijks de bijbel. Ze geven eerlijk toe dat ze er alleen niet veel van snappen. Hulp willen ze echter niet direct aanvaarden.

Na het eerste rondje, waarbij we afwezigen hebben genoteerd, liepen we tot onze verbazing hetzelfde blokje nog eens rond... Nu keken we welke huizen die we hadden overgeslagen wel aanwezig waren. Inmiddels waren er een paar huizen meer "tot leven gekomen". Dus weer een rondje gemaakt. Tot zover is het nog begrijpelijk. Inmiddels was het een uur of 10. We zijn het blokje nog eens rondgegaan. Nu hebben we bij alle huizen waar nog geen beweging was, toch maar de bewoners geroepen. De meeste waren inmiddels wel op. In totaal hebben we bijna 3 uur gedaan over het blokje. De andere uit de groep ook zo iets over de rest van het gebied.

Ongelofelijk, wat zijn we dan gehaast in nederland, hoewel ik niet weet wat het meest effectief is, want uiteindelijk hadden we (haast) geen afwezigen meer over.

Op de vraag waarom het zo gaat, kwam het eenvoudige antwoord dat als ze het sneller deden, ze te snel door hun gebied gaan. Ze komen nu al een keer in de paar weken bij dezelfde deur. Het was al met al een leuke ochtend, wennen, maar gezellig, en productief, want we hebben allemaal verspreid...

We hebben nog wat meer straatwerk kunnen doen bij een busstation in de buurt. Gewapend met wat uitgescheven aanbiedingen en traktaatjes zijn we op de mensen afgestapt. Om te illustreren hoeveel respect de mensen hebben wil ik deze ervaring met jullie delen. Een van de plaatselijke broeders, stapte een bus in die kwam aanrijden. Wat gaat hij doen? vroegen wij ons af. Hij wilde de bestuurder een traktaatje geven. Bij dat geven bleef het niet, want al snel kwam z'n bijbel tevoorschijn, en zette de buschauffeur zijn bus uit. De mensen die op de bus stonden te wachten keken verbaast en stapte niet in. Er ontwikkelde zich een levendig gesprek. De chauffeur bleek erg geinteresseerd. 15 min later kwam de volgende bus. De wachtende personen stapte daar maar in, en die bus ging er vandoor. Klaarblijkelijk kregen toen de broeder en de chauffeur in de gaten dat het wat lang ging duren, en braken ze het gesprek maar af... Dit laat zien dat de mensen hier vaak meer respect hebben voor de bijbel dan voor de dienstregeling van het busbedrijf!

's middags zijn we uitgenodigd bij een zuster om te komen luchen. Er stond een uitgebreide braziliaanse tafel vol met de heerlijkste gerechten voor ons klaar. Exotische groenten, fruit het lekkerste vlees dat je kunt bedenken en een grote schotel bonen! We hebben heerlijk gegeten. Na het eten hebben we nog een braziliaans kwartiertje (van anderhalf uur) gerust, en sommigen van ons zelfs even een dutje gedaan.

Het is vlug laat hierzo... alles is zo leuk, en iedereen is zo gezellig en vriendelijk. We zouden bij een broeder en zuster blijven slapen. We zijn daar naartoe gegaan en hebben (nog eens) wat gegeten. Redelijk vroeg, want 's avonds zouden we meegaan naar een portugese vergadering. Een gemeente van 90 verkondigers - Ook dat was heel leuk. Heel hartelijk verwelkomd. Toen de vergadering begon geloofde we onze oren niet... het zingen was zooo hard! Zoo mooi! Stel je een congres voor - dat volume in een kleine koninkrijszaal uit de monden van zo'n 100 broeders en zusters... Daar kunnen we in Nederland nog heel veel van leren. Toen we er wat van zeiden vertelde de broeder ons dat deze gemeente helemaal niet zo hard zingt, dat het eigenlijk een rustige gemeente is wat dat betreft... We konden onze oren niet geloven.

Toen we na de vergadering en 3 uitnodigingen voor BBQ's later weer bij de broeder en zuster kwamen waar we zouden logeren was het al redelijk laat, maar er moest weer gegeten worden. Vlees, vis, groente - alles was weer perfect verzorgd. We wilden eigenlijk een beetje proberen af te vallen hierzo, maar dat gaat ben ik bang niet lukken! Om 0:45 gestopt met eten om om 1:00 konden we eindelijk naar bed. Gelukkig want de volgende dag zouden we weer vroeg in de dienst gaan. 9 uur volgens NL-begrippen hadden we afgesproken. Dat werd dus 9 uur Braziliaanse tijd (dwz 9:45).

Eindelijk konden we weg! We zouden naar een plaats verderop gaan waar 8 nederlanders zouden moeten wonen. Het was een klein uurtje rijden. Eerst gingen we naar een zuster die druk aan het koken was, zij zou ons vertellen waar we moesten zijn. Het is een flinke stad waar we geweest zijn. Piracicaba. De zuster wees ons de weg, en maakte maar wat meer eten, dan hadden we in elk geval een plaats om te lunchen (dat was toch wel wat want we waren met 8 personen). Het eerste adres was niet zo makkelijk te vinden. Maar toen we het gevonden hadden bleek het wel de moeite waard te zijn geweest - eindelijk - een echte nederlander. Hiet in Holambra hebben we heel wat kansen om Nederlands te spreken met echte nedelanders, maar de groep uit Campinas heeft dat geluk nog niet echt gehad. Sommigen werken al 4 maanden in het NL veld, en hebben nog geen nederlander gesproken. Helaas had de vrouw geen tijd, en was haar man niet thuis, maar ze nodigde ons uit om een keer terug te komen, want ze vond het wel heel leuk om weer eens nederlands met iemand te kunnen praten... De hele Campinas-club was weer helemaal enthousiast!

Verder hebben we niet veel mensen gesproken. Een paar met straatwerk, in het portugees, maar we hebben die dag verder geen nederlanders meer gesproken. Een Duitser, en iemand wiens (over?)grootvader een nederlander was. Hij sprak zelf alleen nog maar portugees.
De zuster waar we (natuurlijk uitgebreid) hebben gelunched werkt op de universiteit, en kweekt daar krokodillen (kaaimannen eigenlijk). Ze vroeg ons of we ze wilden zien. We zijn natuurlijk even gaan kijken. Zo dichtbij zijn we nog nooit geweest. We waren een beetje jaloers op de kroko's want het was verschrikkelijk heet, en zij lagen lekker in het water.

"je mag er wel even zwemmen!" zei de zuster... "Nee hoor!" Zei Violette adrem "het water is veel te vies!"

Weer merkte we dat de tijd hier sneller gaat dan thuis. We moesten alweer haasten naar Holambra om op tijd te zijn voor de vergadering. Dat haalde we maar net...
Het waren drukke dagen. Vandaag is het weer zaterdag. Het zijn 2 drukke weken geweest. Heel wat wennen, heel wat nieuwe indrukken opgedaan. Heel veel nieuwe mensen ontmoet... We zijn nu heel moe. Gelukkig hoeven we vandaag en morgen niet veel te doen. Behalve straks weer een BBQ, maar dat is niet zo heel erg ;-) We proberen wat uit te rusten.

We spreken jullie snel weer!

Lieve groeten,

Erik en Violette