Velen van jullie vragen ons steeds naar het weer. Zeker als het in Nederland weer eens slecht weer is. Nou, hier is het winter, dus je snapt het wel… Voor ons geen zomer dit jaar. De Braziliaanse winter betekent voor ons (in Holambra) overdag zo’n 25-30 graden en een strak blauwe lucht. Afzien hè!
We hebben wel geluk hoor. De andere groepen die wat zuidelijker en hoger zitten hebben het soms wel koud. Er zijn daar zelfs planten stukgevroren hoorden we. Dus… wij zitten hier prima. Lekker velddienst weer. Maar… Het kan niet altijd feest zijn!
We zouden zondag een paar daagjes wat verder weg op zoek gaan naar Nederlandse adressen. Ons gebied beslaat de hele provincie São Paulo, dus we zitten zo een paar honderd kilometer verderop. We hadden besloten om naar de kustplaats Ubatuba te gaan, want via het telefoonboek hadden we wat Nederlandse namen gevonden. Zondagmiddag na de vergadering zijn we vertrokken. Het was me het ritje wel! Als je het kaartje bekijkt van de kust zie je iets bijzonders… Een hoge bergrug ligt praktisch aan zee! Dat levert mooie plaatjes en onwerkelijk aandoende uitzichten op, maar de afdalingen in het donker op een mistige natte en onbekende weg zijn spannend! Maar goed, we zijn veilig aangekomen. We zochten een hotelletje op en hebben nog een gezellige avond ervan gemaakt.We zeiden steeds voor de grap dat we gingen “prediken” op het strand, je weet wel ;-)
Dat moesten we natuurlijk wel waarmaken. Het regende een beetje, maar het was niet koud, dus we zijn maar even een nachtzwempartijtje gaan houden. Was leuk! Heerlijk om ’s nachts te zwemmen! Zeker na zo’n lange rit! Daarna zijn we, na nog wat gedronken te hebben, gaan slapen, want de volgende dag zouden we in de velddienst gaan.
Nu moet je weten dat iedere keer als we in Holambra vertelde dat we naar Ubatuba gingen de broeders ons lachend vertelde dat het eigenlijk Uba-Chuva is… (Chuva is Portugees voor Regen). De hoge bergen voor de kust zorgen dat wolken hun regen lozen om over de bergen heen te kunnen komen. Nou… dat hebben we geweten. Het kan dus niet altijd feest zijn. Voor degenen die zich onze trouwdag nog kunnen herinneren, zo was ook onze velddienstdag in Ubachuva. Kijk maar:
We waren met 12 personen – 3 auto’s – op zoek gegaan naar Nederlanders. Die dag hebben we niet veel bereikt. Een paar huizen die wel van Nederlanders zijn, maar die vakantiewoningen zijn, en dus alleen in de zomer bewoond zijn. Of Nederlanders die huizen verhuren aan Brazilianen. Anyway… Het was niet helemaal voor niets, want we hebben toch wat Nederlanders in kaart kunnen brengen. Er zijn nog genoeg adressen over voor een volgende keer of een volgende groep.
De 2e dag van ons uitje hadden we gereserveerd voor het strand. Gelukkig was het de volgende dag weer feest! Het was heerlijk weer, en er zijn voldoende heerlijke stranden in de buurt daarzo dus we hebben een heerlijke dag gehad! Het weer was geweldig en de zee heerlijk. Het is natuurlijk Atlantische oceaan daar, dus enorme golven. Sommigen wel 3 of 4 meter hoog. Soms eng, maar meestal heerlijk! Na een hele dag op het strand gingen we ’s avonds moe, maar heerlijk ontspannen naar het hotel. De volgende dag stond er weer velddienst op het programma…
Het was weer heel mooi weer! Wat is het toch ellendig om te moeten pionieren in zo’n ver land! ;-)
Er gebeurde die dag iets wat ons wel weer heel erg heeft aangemoedigd… Eigenlijk begon het ’s ochtends vroeg al. Er waren nog een stuk of wat adressen. Niet zo heel veel meer. Er moet nog meer nazoekwerk gedaan worden om ze te kunnen vinden. Eigenlijk wilde we ons beperken tot Ubatuba, en de adressen daar doen. Maar omdat het er maar een paar waren stelde ik voor om naar het volgende plaatsje te rijden (40 min heen en 40 terug) om daar het enige adres dat we hadden te doen. Na veel wikken en wegen vond de rest dat goed, en spraken we om 12 uur weer af bij het Hotel. Het zou voor ons maar krap worden om dat te halen. We zouden eerst een adresje doen in Ubatuba en daarna doorrijden naar Caraguatatuba.
Daar moesten we heel wat zoeken en verschillende keren vragen waar we moesten zijn. Het bleek een klein dorpje te zijn vlak voor Caraguatatuba. Eindelijk hadden we het adres gevonden (het liep toen al tegen 12 uur).
Violette zou dit adres gaan doen met Allen, een pionier uit Campinas die Nederlands aan het leren is (Hij is 15 jaar, leert op de avondschool en heeft in augustus pioniersschool! Cool hè, of zoals de Brazilianen zeggen “Legal!”). Violette vroeg in het Portugees of er Nederlanders woonden, “Ja” zei de man. Dus Violette begroette de man in het Nederlands… en meteen zwaaide het hek open; Kom binnnen! Ze mochten binnenkomen en konden even praten. Kregen wat te drinken aangeboden, en toen Violette vertelde dat wij (Danilo en ik) nog in de auto zaten moesten wij ook maar binnen komen. We hebben heel leuk kunnen praten met z’n allen. Hij blijkt uit Eindhoven te komen, van oorsprong. Uiteindelijk na wat over koetjes en kalfjes te hebben gepraat ook nog een leuk gesprek over de waarheid kunnen hebben. Zij bleken erg na te denken over de dingen die er gebeuren en waarom God dat toelaat cq zou veroorzaken. We hebben de bijbel kunnen gebruiken en uiteindelijk een leert de bijbel boekje kunnen geven. De vrouw wilde het graag hebben en lezen. We moesten ons telefoonnummer geven voor als ze vragen zou hebben, of ons zomaar wilde spreken. We moesten ook zeker eens terugkomen om verder te praten. “Zij dwong ons er als het ware toe”.
We zouden bij ons nabezoek wel van te voren moeten bellen, want de enige reden dat het echtpaar thuis was, was dat hij wat last had van zijn keel! Ze gaan namelijk altijd vissen – iedere woensdag – en zijn daarom dan haast nooit thuis! De man vertelde nog dat er vaak Braziliaanse mensen aan de deur komen om over de bijbel te praten (iedere week wel – zo vaak komen ze hier door hun gebied) maar dat hij die mensen altijd wegstuurt.
Dus… Het adres dat we eigenlijk niet wilde doen bij die mensen die nu alleen maar heel toevallig thuis waren, die normaal nooit bereikt worden met het goede nieuws nodigde ons nu zomaar binnen, en we hebben een fijn getuigenis kunnen geven! Het is allemaal niet voor niets! We voelen echt Jehovah’s hand hierin!
Na dit adres zijn we terug naar huis gereden. De anderen hebben we niet meer gezien, maar gelukkig wisten wij de weg terug naar huis ook. We hebben een heerlijke paar dagen gehad! Het was heerlijk om het nuttige met het aangename te verenigen!
Vandaag is het Donderdag, en houden we ons een beetje rustig. Een beetje voorbereiden voor de vergaderingen van het weekend, boodschappen, een beetje bloggen enzovoort…
Lieve vrienden,
We spreken jullie snel weer!
Groetjes,
Erik en Violette
De 2e dag van ons uitje hadden we gereserveerd voor het strand. Gelukkig was het de volgende dag weer feest! Het was heerlijk weer, en er zijn voldoende heerlijke stranden in de buurt daarzo dus we hebben een heerlijke dag gehad! Het weer was geweldig en de zee heerlijk. Het is natuurlijk Atlantische oceaan daar, dus enorme golven. Sommigen wel 3 of 4 meter hoog. Soms eng, maar meestal heerlijk! Na een hele dag op het strand gingen we ’s avonds moe, maar heerlijk ontspannen naar het hotel. De volgende dag stond er weer velddienst op het programma…Het was weer heel mooi weer! Wat is het toch ellendig om te moeten pionieren in zo’n ver land! ;-)
Er gebeurde die dag iets wat ons wel weer heel erg heeft aangemoedigd… Eigenlijk begon het ’s ochtends vroeg al. Er waren nog een stuk of wat adressen. Niet zo heel veel meer. Er moet nog meer nazoekwerk gedaan worden om ze te kunnen vinden. Eigenlijk wilde we ons beperken tot Ubatuba, en de adressen daar doen. Maar omdat het er maar een paar waren stelde ik voor om naar het volgende plaatsje te rijden (40 min heen en 40 terug) om daar het enige adres dat we hadden te doen. Na veel wikken en wegen vond de rest dat goed, en spraken we om 12 uur weer af bij het Hotel. Het zou voor ons maar krap worden om dat te halen. We zouden eerst een adresje doen in Ubatuba en daarna doorrijden naar Caraguatatuba.
Daar moesten we heel wat zoeken en verschillende keren vragen waar we moesten zijn. Het bleek een klein dorpje te zijn vlak voor Caraguatatuba. Eindelijk hadden we het adres gevonden (het liep toen al tegen 12 uur).
Violette zou dit adres gaan doen met Allen, een pionier uit Campinas die Nederlands aan het leren is (Hij is 15 jaar, leert op de avondschool en heeft in augustus pioniersschool! Cool hè, of zoals de Brazilianen zeggen “Legal!”). Violette vroeg in het Portugees of er Nederlanders woonden, “Ja” zei de man. Dus Violette begroette de man in het Nederlands… en meteen zwaaide het hek open; Kom binnnen! Ze mochten binnenkomen en konden even praten. Kregen wat te drinken aangeboden, en toen Violette vertelde dat wij (Danilo en ik) nog in de auto zaten moesten wij ook maar binnen komen. We hebben heel leuk kunnen praten met z’n allen. Hij blijkt uit Eindhoven te komen, van oorsprong. Uiteindelijk na wat over koetjes en kalfjes te hebben gepraat ook nog een leuk gesprek over de waarheid kunnen hebben. Zij bleken erg na te denken over de dingen die er gebeuren en waarom God dat toelaat cq zou veroorzaken. We hebben de bijbel kunnen gebruiken en uiteindelijk een leert de bijbel boekje kunnen geven. De vrouw wilde het graag hebben en lezen. We moesten ons telefoonnummer geven voor als ze vragen zou hebben, of ons zomaar wilde spreken. We moesten ook zeker eens terugkomen om verder te praten. “Zij dwong ons er als het ware toe”.
We zouden bij ons nabezoek wel van te voren moeten bellen, want de enige reden dat het echtpaar thuis was, was dat hij wat last had van zijn keel! Ze gaan namelijk altijd vissen – iedere woensdag – en zijn daarom dan haast nooit thuis! De man vertelde nog dat er vaak Braziliaanse mensen aan de deur komen om over de bijbel te praten (iedere week wel – zo vaak komen ze hier door hun gebied) maar dat hij die mensen altijd wegstuurt.
Dus… Het adres dat we eigenlijk niet wilde doen bij die mensen die nu alleen maar heel toevallig thuis waren, die normaal nooit bereikt worden met het goede nieuws nodigde ons nu zomaar binnen, en we hebben een fijn getuigenis kunnen geven! Het is allemaal niet voor niets! We voelen echt Jehovah’s hand hierin!
Na dit adres zijn we terug naar huis gereden. De anderen hebben we niet meer gezien, maar gelukkig wisten wij de weg terug naar huis ook. We hebben een heerlijke paar dagen gehad! Het was heerlijk om het nuttige met het aangename te verenigen!
Vandaag is het Donderdag, en houden we ons een beetje rustig. Een beetje voorbereiden voor de vergaderingen van het weekend, boodschappen, een beetje bloggen enzovoort…
Lieve vrienden,
We spreken jullie snel weer!
Groetjes,
Erik en Violette
Lieve Erik en Violette, Wat hebben jullie een groot gebied zeg, en afwisselend ook, strand, regenwoud, zagen we op de foto's. Weer een heel verschil met Holambra lijkt me. Dank jullie ook voor de foto's, dan krijgen we een beetje een idee hoe het daar is. Ook het blog van Peter en Marcia gelezen (en de foto's gezien)en van Netty en Leon. Dank jullie allemaal voor jullie fijne en aanmoedigende belevenissen. Blijf genieten van alle mooie momenten, vooral die je in Jehovah's dienst opdoet.
BeantwoordenVerwijderenLiefs, Pa en Ma (Hoeijmans)
Echt sneu voor jullie dat je de zomer moet missen. Wij genoten deze week van 14 graden, stortregen en Noordwesterstorm ( bijna). Je kan in Europa uiteraard naar het Zuiden: 46-50 graden in de schaduw. We kunnen maar niet kiezen; zo veel goeds. Je begrijpt dat we ontzettend meelij hebben: dat jullie nou net in zo'n rotklimaat terecht moesten komen (;-D 't Is weer vrijdag hoor) Enjoy!
BeantwoordenVerwijderenLieve Violette en Erik,blij dat jullie het zo goed naar jullie zin hebben.Ik[je ma]vond het wel eng dat jullie zover weg gingen.We hebben,met de kaart voor ons,zitten verzinnen waar jullie zouden zitten.Het was toch aan een strand van een oceaan.Indrukwekkend,die grote golven.En ook leuk dat de enkeling die jullie vinden zo leuk reageerd.Het dringt toch beter door als ze een bekende taal horen.Wat een leuke jurk violet,miss etam misschien?Veel liefs van je andere Pa en Ma[Heerschap].
BeantwoordenVerwijderenZeg,ik ben nog wat vergeten.Mari en Rina van Someren doen de groeten aan jullie.Ze hebben de Weblog ook bekeken en vonden het erg leuk om te lezen.In de gemeente lezen sommigen het ook en ze leven met jullie mee.Alleen begrijpen ze niet volgens mij dat het leuk is om zelf ook iets te schrijven.Maar jullie hebben de groeten van de hele gemeente.Nog iets,met Mae gaat het ook een stuk beter.Ze ziet er beter uit en ze bromt niet meer zoveel.Ze vind de andere katten niet meer zo eng.Gisteren was Brinkly hier en dat vond ze niets.Maar verder eet en drinkt ze goed en begint zelfs te spinnen.Het weer hier is net herfst.Wij vinden het niet zo erg,het is beter dan die klammige warmte,maar het is wel een overgang.Dan is het bij jullie beter.Zeker op zo'n strand.Dat moesten jullie vlakbij hebben,dan kon je savonds lekker afkoelen.Verder wens ik jullie nog veel vreugde in de dienst voor Jehovah.Groetjes Ma Heerschap.
BeantwoordenVerwijderenLieve Erik en Violette,
BeantwoordenVerwijderenHeb eindelijk de tijd genomen om al jullie berichten te lezen. Dat strand(je)waar wij heen hadden gewild was toevallig ubatuba!! Nou zijn jullie zonder ons geweest... Wat een pech! Gelukkig gaan we nog met z´n allen naar Bethel en Foz. Kijken we erg naar uit. Gister Zijn Jos en Anke, en Andre en Lola bij ons in de velddienst geweest. Was errug gezellig en nog productief ook. We hebben een hoop afspraken gemaakt om terug te komen en er zijn drie wat leert de bijbel boekjes verspreid; niet verkeerd he? Heel veel succes en plezier daar en tot volgende maand. Veel liefs, Remko en Karin
Hallo lieverds,
BeantwoordenVerwijderenWat een leuke ervaringen weer... We merken het wel, jullie regelen het wel zo dat jullie er ook nog een lekkere vakantie van 3 maanden aan over houden. Heel slim... het nuttige met het aangename combineren. En zo hoort het ook natuurlijk. Wat een prachtige plekjes daar zeg, vooral zo divers (ook qua weer). Ik kijk naar buiten tegen datzelfde grijze gordijn van regen... bij jullie was dat de volgende dag weer over, daar zal ik maar niet te hard op hopen.
Maargoed, voordeel: dan is het niet zo heet op het congres aankomend weekend, hopelijk. Daar kijk ik dan weer wel heel erg naar uit. Ik zal jullie blog promoten, want er zullen wel veel br's en zr's naar jullie vragen (weet je wat ik doe, ik maak van die visitekaartjes voor jullie, hahahaha);)
Nee, maargoed, nu serieus... heel veel succes verder met alles daar, de dienst, het plezier, de fijne omgang en alles! We missen jullie hier, maar stoor je daar maar niet aan.
Heel veel liefs en een dikke knuffel, Harm en Linda
Hoi Erik en Violette,
BeantwoordenVerwijderenSorry dat we nog niets van ons hadden laten horen, maar daar zijn we dan.
Jullie vermaken je wel als ik het zo allemaal lees. Voortaan zal ik meer m'n best doen om jullie ervaringen wat sneller te lezen, maar je kent het hè: druk, druk, druk:-).
Ik moet nu een paar kindjes hier op bed gaan leggen dus laat ik het hier weer bij.
Groeten van de bende van vijf.
Hallo erik en violette,
BeantwoordenVerwijderenEindelijk zijn we ook in staat om jullie avonturen te lezen. Sinds vanmiddag werkt ons internet. Heel leuk om jullie verhalen te lezen, ze zijn lekker smeuig. Jullie ervaring van het Portugese congres kunnen we goed begrijpen. Ikzelf heb hetzelfde tijdens het spaanse congres, als zo'n broeder rustig en duidelijk spreekt gaat het nog, maar sommige broeders spreken zo snel....Gelukkig gaan we ook naar Utrecht...voor de ondertiteling, zij het achteraf. Intussen hebben we een mooie woning toegewezen gekregen in Helmond. Na 4 maanden inwonen op een kleine zolder in eindhoven voelen we ons werkelijk gezegend. Jehovah blijft de "beden van ons hart" verhoren. Het is super dat jullie ook zoveel mooie dingen meemaken!
Veel succes verder en we zien uit naar jullie volgende aflevering....
Fred & Carmen Bruijns