Lieve vrienden,
Zoals we al eerder schreven, we hebben het druk. Wat hebben we allemaal gedaan deze week? Velddienst, vooral velddienst. We hebben nog een boel te doen hier als we alle nabezoeken (nog eens) willen nagaan, dus daar hebben we hard aan gewerkt. Vooral maandag en woensdag. We hebben weer hele leuke adressen opgedaan, en een paar hele leuke nabezoeken kunnen doen, en misschien zelfs wel nog een studie opgericht.
Dinsdag hebben we ook nog wat anders gedaan. We hebben geprobeerd ons visum te verlengen. Wat een ramp! We spraken bij een groot winkelcentrum af met een broeder uit Campinas om ons te helpen. Hij wist hoe en wat en vooral waar. Geen probleem dachten wij. We spraken af om 15:00 uur. Wij waren (natuurlijk, zoals het Nederlanders betaamt) op tijd. Om drie uur kregen we een telefoontje van de broeder “ik ben een beetje later” (zoals het Brazilianen betaamt). Uiteindelijk was dat beetje zo’n anderhalf uur. Geen probleem zei de broeder, ze zijn tot 17:00 uur open, dus we hebben nog even. Uiteindelijk toen we bij de Federale Politie waren, waar je een nieuwe stempel moet gaan halen was het 16:45…
Een kwartiertje speling dus. Tijd genoeg? Nee hoor! Echt niet, we liepen tegen de volgende problemen aan: We moesten twee ingevulde formulieren hebben. Waar halen we die vandaan? Die hebben ze daar. We kregen ieder dus zo’n formulier. We moeten ook belasting gaan betalen. Hoe doen we dat? Dan moet je naar een ander kantoor. Wij naar het andere kantoor. Hier draaide men een betaalopdracht uit de computer, deze mochten we bij de bank gaan betalen (2x R$ 67,-). Toch nog maar even bij de ambtenaar vragen of het niet zonder te betalen kan, het was per slot van rekening niet voor 90 dagen, maar voor 3 dagen.
De ambtenaar zei dat het in elk geval vandaag niet meer zou lukken, ze hebben maar 50 visa per dag, en die waren op… We moesten dus in elk geval eens terugkomen. De broeder zou voor ons de betaling regelen, als wij alles zouden invullen en zo. Vrijdag zouden we het gaan afwerken. Dat hebben we gedaan. De betaling was rond, de formulieren ingevuld en om 8:15 stonden we weer op de stoep bij de Federale Politie. We gaven alles af, en 5 minuten later stonden we weer buiten, met een verlengd visum. Dat ging snel, het heeft allen bijna een halve dag gekost…
We zijn Vrijdag meteen na het stempelen door gegaan in de velddienst. We zouden Portugees buitengebied gaan doen. Schitterend! We konden tussen de huizen door soms wel 15 minuten rijden zonder een ander huis te zien. Je snapt natuurlijk wel dat de wegen daar niet zo zijn als in Nederland, dus is het best spectaculair. Ik heb een filmpje gemaakt dat je beslist eens moet zien… Kom in NL maar eens kijken! Maar het was zoo mooi! Zo uitgestrekt. Je bent 15 km uit de stad, en je bent in zo een landelijk gebied, je kan het je gewoon niet voorstellen! Zo’n mooie natuur! Heerlijk prediken – helaas hebben we niet veel mensen thuis getroffen. Het was wel een schitterende ochtend. Heerlijke velddienst!
Ook ’s middags was fijne velddienst. Ik heb vooral straatwerk gedaan, maar Violette mocht mee naar 2 bijbelstudies (Portugees) en daarna nog 2 Nederlandse nabezoeken in een gesloten woonwijk (met gigantische kastelen van huizen). De studies gingen leuk, en Violette kon mooi meedoen. Om de Nederlanders te vinden was een stukje moeilijker. Het gaat bij zo’n wijk als volgt: Je rijdt met je auto naar slagboom of een deur oid en dat wordt gekeken of je naar binnen mag. Je moet een reden opgeven of weten naar wie je toe gaat of in die wijk wonen.
Een zuster die met Violette mee ging heeft in die wijk boekstudie, en mag (ze kennen haar inmiddels daar, ze heeft zelfs een pasje) zo naar binnen. Maar Violette reed… En Violette kenden ze niet, dus ze mocht niet naar binnen! Terug kon ook niet meer, want daar stonden andere auto’s – wat een verhaal, uiteindelijk toch naar binnen gemogen, maar ze moesten beloven meteen weer naar buiten te rijden om via een ander loket te vragen of ze naar binnen mogen, het loket voor onbekenden. Vanuit dat loket kan de bewaking naar personen in de wijk bellen om te vragen of ze naar binnen mogen. Gelukkig woont er een zuster (die ook de NL-groep ondersteunt) in die wijk, die hebben ze dus laten bellen vanuit de bewaking – en ze mochten binnen… Moet ik een pasje voor je maken, dan kan je de volgende keer gewoon naar binnen? Vroeg de bewaker – Ik heb al zo’n pasje! Zegt de zuster… waarop de bewaker z’n collega op z’n donder geeft omdat hij Violette niet meteen naar binnen heeft gelaten… Uiteindelijk was het toch gelukt en hebben ze de adressen kunnen doen. Het was leuk om de Nederlanders ook daar te spreken. Ze wonen schitterend, in kastelen, maar (volgens Violette) komen ze niet gelukkig over. Het is mooi dat wij ze kunnen bereiken met goed nieuws dat mensen echt gelukkig kan maken…
Het is nu zaterdag avond… Wat hebben we vandaag uitgespookt? We zijn uitgenodigd voor een gemeente BBQ! Schitterend! Wat hebben wij genoten! 
Het was heerlijk om zo opgenomen te worden door een gemeente (uit Campinas). We hebben heerlijk gegeten, en heerlijke omgang gehad. Natuurlijk hebben we verschrikkelijk gelachen! Zij om ons, en wij om hun. Ik moet het nog even laten bezinken voordat ik er wat zinnigs over kan schrijven, we hebben in elk geval een heerlijke dag gehad vandaag.
Morgen hebben we weer vergadering, en daarna gaan we weer naar Holambra 2… Er is daar nog heel veel werk, en we gaan daar weer een paar daagjes naar toe… Ik houd jullie op de hoogte van onze ervaringen daar!
Lieve vrienden, We schrijven snel weer!
Lieve groeten,
Erik en Violette
Zoals we al eerder schreven, we hebben het druk. Wat hebben we allemaal gedaan deze week? Velddienst, vooral velddienst. We hebben nog een boel te doen hier als we alle nabezoeken (nog eens) willen nagaan, dus daar hebben we hard aan gewerkt. Vooral maandag en woensdag. We hebben weer hele leuke adressen opgedaan, en een paar hele leuke nabezoeken kunnen doen, en misschien zelfs wel nog een studie opgericht.
Dinsdag hebben we ook nog wat anders gedaan. We hebben geprobeerd ons visum te verlengen. Wat een ramp! We spraken bij een groot winkelcentrum af met een broeder uit Campinas om ons te helpen. Hij wist hoe en wat en vooral waar. Geen probleem dachten wij. We spraken af om 15:00 uur. Wij waren (natuurlijk, zoals het Nederlanders betaamt) op tijd. Om drie uur kregen we een telefoontje van de broeder “ik ben een beetje later” (zoals het Brazilianen betaamt). Uiteindelijk was dat beetje zo’n anderhalf uur. Geen probleem zei de broeder, ze zijn tot 17:00 uur open, dus we hebben nog even. Uiteindelijk toen we bij de Federale Politie waren, waar je een nieuwe stempel moet gaan halen was het 16:45…
Een kwartiertje speling dus. Tijd genoeg? Nee hoor! Echt niet, we liepen tegen de volgende problemen aan: We moesten twee ingevulde formulieren hebben. Waar halen we die vandaan? Die hebben ze daar. We kregen ieder dus zo’n formulier. We moeten ook belasting gaan betalen. Hoe doen we dat? Dan moet je naar een ander kantoor. Wij naar het andere kantoor. Hier draaide men een betaalopdracht uit de computer, deze mochten we bij de bank gaan betalen (2x R$ 67,-). Toch nog maar even bij de ambtenaar vragen of het niet zonder te betalen kan, het was per slot van rekening niet voor 90 dagen, maar voor 3 dagen.
De ambtenaar zei dat het in elk geval vandaag niet meer zou lukken, ze hebben maar 50 visa per dag, en die waren op… We moesten dus in elk geval eens terugkomen. De broeder zou voor ons de betaling regelen, als wij alles zouden invullen en zo. Vrijdag zouden we het gaan afwerken. Dat hebben we gedaan. De betaling was rond, de formulieren ingevuld en om 8:15 stonden we weer op de stoep bij de Federale Politie. We gaven alles af, en 5 minuten later stonden we weer buiten, met een verlengd visum. Dat ging snel, het heeft allen bijna een halve dag gekost…We zijn Vrijdag meteen na het stempelen door gegaan in de velddienst. We zouden Portugees buitengebied gaan doen. Schitterend! We konden tussen de huizen door soms wel 15 minuten rijden zonder een ander huis te zien. Je snapt natuurlijk wel dat de wegen daar niet zo zijn als in Nederland, dus is het best spectaculair. Ik heb een filmpje gemaakt dat je beslist eens moet zien… Kom in NL maar eens kijken! Maar het was zoo mooi! Zo uitgestrekt. Je bent 15 km uit de stad, en je bent in zo een landelijk gebied, je kan het je gewoon niet voorstellen! Zo’n mooie natuur! Heerlijk prediken – helaas hebben we niet veel mensen thuis getroffen. Het was wel een schitterende ochtend. Heerlijke velddienst!
Ook ’s middags was fijne velddienst. Ik heb vooral straatwerk gedaan, maar Violette mocht mee naar 2 bijbelstudies (Portugees) en daarna nog 2 Nederlandse nabezoeken in een gesloten woonwijk (met gigantische kastelen van huizen). De studies gingen leuk, en Violette kon mooi meedoen. Om de Nederlanders te vinden was een stukje moeilijker. Het gaat bij zo’n wijk als volgt: Je rijdt met je auto naar slagboom of een deur oid en dat wordt gekeken of je naar binnen mag. Je moet een reden opgeven of weten naar wie je toe gaat of in die wijk wonen.
Een zuster die met Violette mee ging heeft in die wijk boekstudie, en mag (ze kennen haar inmiddels daar, ze heeft zelfs een pasje) zo naar binnen. Maar Violette reed… En Violette kenden ze niet, dus ze mocht niet naar binnen! Terug kon ook niet meer, want daar stonden andere auto’s – wat een verhaal, uiteindelijk toch naar binnen gemogen, maar ze moesten beloven meteen weer naar buiten te rijden om via een ander loket te vragen of ze naar binnen mogen, het loket voor onbekenden. Vanuit dat loket kan de bewaking naar personen in de wijk bellen om te vragen of ze naar binnen mogen. Gelukkig woont er een zuster (die ook de NL-groep ondersteunt) in die wijk, die hebben ze dus laten bellen vanuit de bewaking – en ze mochten binnen… Moet ik een pasje voor je maken, dan kan je de volgende keer gewoon naar binnen? Vroeg de bewaker – Ik heb al zo’n pasje! Zegt de zuster… waarop de bewaker z’n collega op z’n donder geeft omdat hij Violette niet meteen naar binnen heeft gelaten… Uiteindelijk was het toch gelukt en hebben ze de adressen kunnen doen. Het was leuk om de Nederlanders ook daar te spreken. Ze wonen schitterend, in kastelen, maar (volgens Violette) komen ze niet gelukkig over. Het is mooi dat wij ze kunnen bereiken met goed nieuws dat mensen echt gelukkig kan maken…
Het is nu zaterdag avond… Wat hebben we vandaag uitgespookt? We zijn uitgenodigd voor een gemeente BBQ! Schitterend! Wat hebben wij genoten! 
Het was heerlijk om zo opgenomen te worden door een gemeente (uit Campinas). We hebben heerlijk gegeten, en heerlijke omgang gehad. Natuurlijk hebben we verschrikkelijk gelachen! Zij om ons, en wij om hun. Ik moet het nog even laten bezinken voordat ik er wat zinnigs over kan schrijven, we hebben in elk geval een heerlijke dag gehad vandaag.Morgen hebben we weer vergadering, en daarna gaan we weer naar Holambra 2… Er is daar nog heel veel werk, en we gaan daar weer een paar daagjes naar toe… Ik houd jullie op de hoogte van onze ervaringen daar!
Lieve vrienden, We schrijven snel weer!
Lieve groeten,
Erik en Violette
Hoi, Violette en Erik, wat lezen we, blijven jullie 3 dagen langer, of was dat al gepland? Hier is het lekker broeierig weer, dus na de velddienst lekker buiten zitten. Maar leuk weer om een berichtje te lezen van jullie. Veel plezier nog!! Angela en Raymond.
BeantwoordenVerwijderenHallo,net jullie bericht gelezen in de kornoeljelaan.We hebben net lekker gegeten maar nu regent het.Anneke zegt dat jullie bed lekker slaapt,en ze vinden het fijn dat ze in jullie huis mogen logeren.We zien er naar uit jullie weer gauw te zien.Groetjes van Anneke en Henk en veel liefs.
BeantwoordenVerwijderenNu nog een berichtje van Pa en Ma.We vinden het leuk jullie berichtje te lezen,en dat jullie er zoveel plezier in hebben om te prediken.Geniet er nog maar van want de tijd vliegt voorbij en het is hier toch anders.Minder BBQ maar ook hier zitten mensen die luisteren.Op het congres is een buurvrouw van Eef en Crista gedoopt die zelf contact heeft gezocht.Ze had zoveel problemen en ze zocht naar een oplossing en die heeft ze nu gevonden.Dus heeft het best zin hier te prediken.Je pa zeurt dat ik op moet schieten want hij wil naar huis,je weet het he,hij heeft weinig geduld.Dus de groeten van ons,je Pa en Ma Heerschap vanuit Valkenswaard.
BeantwoordenVerwijderenHoy, Erik en Violette, zoals je ouders schreven is er een niet bel adres op het afgelopen congres gedoopt die al meer dan 20 jaar naast ons woont het was en is heel bijzonder,om zo iets mee te maken. We hebben veel met haar meegemaakt omdat ze last heeft gehad met demonen maar is intussen een ijverige predikter geworden als haar zoon het huis uit gaat wil ze gaan wonen waar de behoefte groter is zal haar Brazilie aan raden ha ha. Ralph zit ook voor een maand in Zuid- Amerika bij Ronny en Monigue zal wel de tijd van ze leven hebben, heeft intussen zijn aanstelling voor pionier per 1 sept. binnen kan dus bij hun in Suriname beginnen.Zal hem missen maar gunnen het hem natuurlijk wel.Groetjes van de hele bups en geniet er nog van.Eef&Christa
BeantwoordenVerwijderenWat een gedoe he met dat visum. Ik heb met mijn werk daar veel mee te maken en ik merk dat het ene land toch wat simpeler is dan het andere. Gelukkig is het goed voor jullie afgelopen. Poehe, tijd vliegt. Jullie zijn al weer bijna terug. En ik dacht laat ik vertellen over de buurvrouw van mijn ouders maar dat hebben je (violette) ouders en de mijne al gedaan haha. En ook dat mijn broertje helemaal aan de andere kant van de wereld zit... kleine broertjes worden groot he. Ben benieuwd of hij daar net zulke mooie ervaringen op doet als jullie. Nou geniet nog van de dagen die voor jullie liggen. Mijn 1e werkdag na 3 weken vakantie zit er al weer op, helaas. En ik blijf jullie volgen tot het end.
BeantwoordenVerwijderenLiefs, Monique & Richard
Lieve Erik en Violette,
BeantwoordenVerwijderenWe hoorden dat jullie al weer terug zijn van jullie tweede bezoek aan Holambra II. Ook daar weer je best gedaan. Bereiden jullie de nabezoeken al weer voor op jullie vertrek? En beloven jullie dan dat er weer een nieuwe lichting komt om jullie werk over te nemen? Hoe vinden de nabezoeken dat? Drie maanden blijft kort als je zo'n groot gebied hebt. Nu nog naar de kust? We zijn benieuwd naar jullie ervaringen op het blog. We kijken elke dag wel even of er nieuws is (Ma wel verschillende keren per dag heb ik het idee). Goed, houd de moed erin en blijf je best doen. We wensen jullie veel sterkte en zegen voor de laatse paar (drukke) weken. Laat je niet opjutten en blijf genieten van deze bijzondere ervaring. Lieve groeten, Pa en Ma (Hoeijmans)