Lieve vrienden,
Het is alweer een week geleden dat we met de hele groep naar Bethel zijn geweest. Het was heel gezellig om de hele Nederlandse groep bij elkaar te hebben. We hebben heel wat plezier gehad. Vanuit Holambra zijn we met z'n allen naar Bethel gereden, dat was zo'n 2 uur rijden. Gezellig met z'n allen in de auto's... Een ding kunnen we jullie vast vertellen... Bethel hier is GROOT! Er is plaats voor zo'n 1600 man, maar zoveel zijn er meestal niet.
We zijn begonnen met een uitgebreide rondleiding door het hoofdgebouw. Veel bethels zijn hetzelfde, dat is zo, maar Brazilië heeft toch hier en daar wel wat bijzonders, zoals alle bethelhuizen dat hebben. Hier heeft men een hele hoek ingericht met foto's en verhalen van wat broeders en zusters allemaal doen aan "sociaal werk", dat wil zeggen bijvoorbeeld mensen leren lezen en schrijven, of hulp bieden (vrijwilligerswerk) in ziekenhuizen, of hoe de bethel-brandweer helpt als er in de buurt brand is... Waarom? Zover we hebben kunnen begrijpen heeft het met de belasting te maken. Hoe meer werk er voor de gemeenschap wordt gedaan, hoe beter de status van een religie wordt geaccepteerd, en dus van de belastingvoordelen kan gebruiken. Het was wel heel leuk om te zien...
De rest hebben we natuurlijk ook gezien, de drukpersen, verschrikkelijk snel, de boekbinderij, de expeditie de tuinen, de kantoren en de kamers... alles... Wat maakte het meeste indruk? Klik eens op deze foto hiernaast...
Hier staat wat voor werk er in Brazilië wordt gedaan, nee, het NL werk staat er (nog) niet op, maar wel heel wat ander werk... Er staat bijvoorbeeld op hoeveel doven-gemeenten er zijn. Meer dan veel landen gewone gemeenten hebben! Er staat ook op dat er nog heel wat mensen niet of heel weinig (minder dan 1x per 5 jaar) bereikt zijn. Zo moeten er nog meer dan 13 miljoen mensen regelmatig bezocht gaan worden in 1530 gebieden... Vaak zeggen wij: "Laat armageddon maar komen, ik ben het zat..." Maar hoe moet het dan met die 13 miljoen mensen? Er wordt hard gewerkt in Brazilië om iedereen bezocht te krijgen hoor.
Naar Giliad kan vanuit Brazilië niet, want er is in het eigen land nog voldoende te doen... In de koninkrijksdienst staan regelmatig oproepen om te gaan dienen waar de behoefte groter is onder het thema "kom over naar Macedonië". Er wordt dan gevraagd naar dienende broeders, pioniers of verkondigers... geïnteresseerden kunnen zich opgeven om te verhuizen, of om bijvoorbeeld alleen de weekends te helpen... Er zijn velen die wekelijks enkele honderden kilometers rijden om een groepje te ondersteunen. De broeder bijvoorbeeld van wie we de auto huren gaat elk weekend naar een dorpje in de volgende staat (Minas Grerais, ongeveer 300 km van hier) om te helpen in een groepje van nog geen 10 verkondigers.
Enkele speciale pioniers hebben ook een leuke toewijzing. Bethel Brazilië heeft 4 boten. Met deze boten varen deze pioniers de Amazone (en zijrivieren) af om afgelegen dorpen en indianen te bereiken met het goede nieuws. Ze varen van dorp tot dorp om in de velddienst te gaan, maar ook om vergaderingen te organiseren. Zo varen ze enkele duizenden kilometers, om daarna weer vrolijk terug te varen en opnieuw te beginnen. Er wordt heel wat werk gedaan om de inheemse bevolking te bereiken, niet alleen door de boot-pioniers, maar door heel veel personen. Er zijn ruim 358.000 indianen die bereikt moeten worden – op zich lijkt dat niet veel, maar ze zijn verspreid over een groot deel van Brazilië en ze spreken niet allemaal dezelfde taal. Er zijn 215 stammen, en ze spreken 180 verschillende talen! Toch wordt er hard gewerkt om zelfs in hun talen tijdschriften en andere lectuur te maken, zodat ook zij in hun eigen taal bereikt kunnen worden.
Hoe reizen de pioniers hier? Ja, per boot, en een boel hebben hun eigen autootje kunnen kopen, maar velen hebben daarvoor geen geld. Daarom heeft Betel 271 fietsen gekocht die speciale pioniers in het hele land kunnen gebruiken. Wij weten inmiddels uit ervaring dat het geen pretje is om over de stoffige, hete wegen hier te fietsen, maar voor velen is het de enige manier om van A naar B te kunnen komen, zonder te moeten lopen… hoewel, sommige steile heuvels toch te voet beklommen moeten worden (ook hierzo) omdat je er met de fiets niet tegenop komt… een hele opoffering dus…
Verder hebben we een lange tour gehad over het (gigantische) terrein van Bethel. Het is echt groot! Er staat een congreshal op het terrein, een afvalverwerking, een zeepfabriek en een
slagerij. Bij de slagerij had ik eindelijk even de tijd om te vragen waar Picanha (je weet wel, dat vlees voor op de BBQ) vandaan komt. Het is een stukje koe, het komt van een Spaans woord voor prikken (picar?) omdat het het gedeelte van de koe is waar de koeiendrijvers met hun stok in prikken om ze te drijven. De Bethel slagerij heeft vorig jaar 47 kg picanha geleverd. Naast picanha verzorgt de slagerij al het andere vlees van Bethel, van de hot-dogs tot de gerookte ham… Heel indrukwekkend! Tussen de middag hebben we kunnen proeven van de kunde van de slagers en de koks… 
We hebben heerlijk gegeten, natuurlijk rijst met bonen, maar er was ook nog ander lekkers… Waarom waren we op donderdag uitgenodigd? Dat had een hele goede reden! Donderdag is ijs-dag. De keuken maakt hun eigen ijs, HEERLIJK. Het was lang geleden dat we een goed ijsje op hadden. We hebben er van genoten! Niet alleen van het eten, maar van de hele dag… Het was heerlijk om onder broeders en zusters te zijn, en geweldig om weer even samen met de groep Nederlanders te zijn. Het was schitterend…
Er is vast nog meer te vertellen, maar ik weet nu even niet meer wat… Misschien als je de blogs van de anderen leest je nog meer leuks te horen krijgt… Als mij nog iets bijzonders te binnen schiet, zal ik het hier weer posten… kijk ondertussen ook eens in het fotoalbum, daar staan nog wat meer foto’s.
Blijf lezen!
Lieve groetjes,
Erik en Violette
Het is alweer een week geleden dat we met de hele groep naar Bethel zijn geweest. Het was heel gezellig om de hele Nederlandse groep bij elkaar te hebben. We hebben heel wat plezier gehad. Vanuit Holambra zijn we met z'n allen naar Bethel gereden, dat was zo'n 2 uur rijden. Gezellig met z'n allen in de auto's... Een ding kunnen we jullie vast vertellen... Bethel hier is GROOT! Er is plaats voor zo'n 1600 man, maar zoveel zijn er meestal niet.We zijn begonnen met een uitgebreide rondleiding door het hoofdgebouw. Veel bethels zijn hetzelfde, dat is zo, maar Brazilië heeft toch hier en daar wel wat bijzonders, zoals alle bethelhuizen dat hebben. Hier heeft men een hele hoek ingericht met foto's en verhalen van wat broeders en zusters allemaal doen aan "sociaal werk", dat wil zeggen bijvoorbeeld mensen leren lezen en schrijven, of hulp bieden (vrijwilligerswerk) in ziekenhuizen, of hoe de bethel-brandweer helpt als er in de buurt brand is... Waarom? Zover we hebben kunnen begrijpen heeft het met de belasting te maken. Hoe meer werk er voor de gemeenschap wordt gedaan, hoe beter de status van een religie wordt geaccepteerd, en dus van de belastingvoordelen kan gebruiken. Het was wel heel leuk om te zien...
De rest hebben we natuurlijk ook gezien, de drukpersen, verschrikkelijk snel, de boekbinderij, de expeditie de tuinen, de kantoren en de kamers... alles... Wat maakte het meeste indruk? Klik eens op deze foto hiernaast...Hier staat wat voor werk er in Brazilië wordt gedaan, nee, het NL werk staat er (nog) niet op, maar wel heel wat ander werk... Er staat bijvoorbeeld op hoeveel doven-gemeenten er zijn. Meer dan veel landen gewone gemeenten hebben! Er staat ook op dat er nog heel wat mensen niet of heel weinig (minder dan 1x per 5 jaar) bereikt zijn. Zo moeten er nog meer dan 13 miljoen mensen regelmatig bezocht gaan worden in 1530 gebieden... Vaak zeggen wij: "Laat armageddon maar komen, ik ben het zat..." Maar hoe moet het dan met die 13 miljoen mensen? Er wordt hard gewerkt in Brazilië om iedereen bezocht te krijgen hoor.
Naar Giliad kan vanuit Brazilië niet, want er is in het eigen land nog voldoende te doen... In de koninkrijksdienst staan regelmatig oproepen om te gaan dienen waar de behoefte groter is onder het thema "kom over naar Macedonië". Er wordt dan gevraagd naar dienende broeders, pioniers of verkondigers... geïnteresseerden kunnen zich opgeven om te verhuizen, of om bijvoorbeeld alleen de weekends te helpen... Er zijn velen die wekelijks enkele honderden kilometers rijden om een groepje te ondersteunen. De broeder bijvoorbeeld van wie we de auto huren gaat elk weekend naar een dorpje in de volgende staat (Minas Grerais, ongeveer 300 km van hier) om te helpen in een groepje van nog geen 10 verkondigers.
Enkele speciale pioniers hebben ook een leuke toewijzing. Bethel Brazilië heeft 4 boten. Met deze boten varen deze pioniers de Amazone (en zijrivieren) af om afgelegen dorpen en indianen te bereiken met het goede nieuws. Ze varen van dorp tot dorp om in de velddienst te gaan, maar ook om vergaderingen te organiseren. Zo varen ze enkele duizenden kilometers, om daarna weer vrolijk terug te varen en opnieuw te beginnen. Er wordt heel wat werk gedaan om de inheemse bevolking te bereiken, niet alleen door de boot-pioniers, maar door heel veel personen. Er zijn ruim 358.000 indianen die bereikt moeten worden – op zich lijkt dat niet veel, maar ze zijn verspreid over een groot deel van Brazilië en ze spreken niet allemaal dezelfde taal. Er zijn 215 stammen, en ze spreken 180 verschillende talen! Toch wordt er hard gewerkt om zelfs in hun talen tijdschriften en andere lectuur te maken, zodat ook zij in hun eigen taal bereikt kunnen worden.
Hoe reizen de pioniers hier? Ja, per boot, en een boel hebben hun eigen autootje kunnen kopen, maar velen hebben daarvoor geen geld. Daarom heeft Betel 271 fietsen gekocht die speciale pioniers in het hele land kunnen gebruiken. Wij weten inmiddels uit ervaring dat het geen pretje is om over de stoffige, hete wegen hier te fietsen, maar voor velen is het de enige manier om van A naar B te kunnen komen, zonder te moeten lopen… hoewel, sommige steile heuvels toch te voet beklommen moeten worden (ook hierzo) omdat je er met de fiets niet tegenop komt… een hele opoffering dus…Verder hebben we een lange tour gehad over het (gigantische) terrein van Bethel. Het is echt groot! Er staat een congreshal op het terrein, een afvalverwerking, een zeepfabriek en een
slagerij. Bij de slagerij had ik eindelijk even de tijd om te vragen waar Picanha (je weet wel, dat vlees voor op de BBQ) vandaan komt. Het is een stukje koe, het komt van een Spaans woord voor prikken (picar?) omdat het het gedeelte van de koe is waar de koeiendrijvers met hun stok in prikken om ze te drijven. De Bethel slagerij heeft vorig jaar 47 kg picanha geleverd. Naast picanha verzorgt de slagerij al het andere vlees van Bethel, van de hot-dogs tot de gerookte ham… Heel indrukwekkend! Tussen de middag hebben we kunnen proeven van de kunde van de slagers en de koks… 
We hebben heerlijk gegeten, natuurlijk rijst met bonen, maar er was ook nog ander lekkers… Waarom waren we op donderdag uitgenodigd? Dat had een hele goede reden! Donderdag is ijs-dag. De keuken maakt hun eigen ijs, HEERLIJK. Het was lang geleden dat we een goed ijsje op hadden. We hebben er van genoten! Niet alleen van het eten, maar van de hele dag… Het was heerlijk om onder broeders en zusters te zijn, en geweldig om weer even samen met de groep Nederlanders te zijn. Het was schitterend…Er is vast nog meer te vertellen, maar ik weet nu even niet meer wat… Misschien als je de blogs van de anderen leest je nog meer leuks te horen krijgt… Als mij nog iets bijzonders te binnen schiet, zal ik het hier weer posten… kijk ondertussen ook eens in het fotoalbum, daar staan nog wat meer foto’s.
Blijf lezen!
Lieve groetjes,
Erik en Violette
Geen opmerkingen:
Een reactie posten